Powiedzieli o Jacku

Jacek Pałkiewicz uchodzi powszechnie za podróżniczego guru, tymczasem naprawdę nie jest on wojażerem. On tylko zamienia w podróż wszystko, czego się dotknie. To niezwykły dar.

Pałkiewicz straszy, przestrzega i uczy, co robić, żeby mniej się bać.

Jacek Pałkiewicz podporządkował swoje życie potrzebie eksploracji najbardziej nieprzyjaznych regionów świata.

Niech obfite błogosławieństwo towarzyszy wysiłkom Pana Redaktora i wszystkich ludzi dobrej woli pragnących pokazać światu piękno naszej Ojczyzny.

Myślę, że Jacek Pałkiewicz, jako ambasador Mazur, to jest to!

Jestem dumny z tego, że Jacek uważa mnie za swojego przyjaciela.

Jacek Pałkiewicz zauroczony Angkorem i mrocznymi tajemnicami kultury średniowiecznych Khmerów, z wielka pasją i zaangażowaniem pokazuje je światu.

Przecieram oczy, szczypię się w jeden policzek, drugi, ale nic nie pomaga. Czytając książkę o Jacku Pałkiewiczu, staję wobec świata tyleż niezwykłego, co realnego. Nawet nie potrafię mu zazdrościć takich przygód. Raczej jestem wdzięczny za to, co podczas nich przeżył, a może jeszcze bardziej za to, że potrafił o tym opowiedzieć.

Podróżników jest wielu, ale Pałkiewicz jest tylko jeden.

Jest nieobliczalny w swoich marzeniach, a jednak je spełnia. Godzi temperament z powściągliwością, dobroć z szorstkością. Jest taki, jakim uczyniła go jego pasja poznawania świata i surowa przyroda. Zawsze pewny wygranej. Ale czy udałoby mu się spełniać swe marzenia, gdyby nie przystań, jaką stworzyła mu jego piękna żona Linda? To dzięki niej jest, kim jest. Podziwiam ich partnerskie życie.